Heerlijke nieuwe wereld
Drie uur ‘s nachts. Je dommelt in een ongemakkelijke stoel tegenover een beeldscherm in een internetcafé. Na twaalf uur werken lukte het niet om met de metro naar huis te gaan. Een hotel was te duur. Je hoort pubers feesten in een nabijgelegen bar. Rammelende boodschappenkarren verraden drukte bij een supermarkt in de buurt. Auto’s en scooters rijden voorbij. Mensen roepen op straat. De stad is in de greep van de onbeperkte economie; het monster dat alles geeft en alles neemt.
De heerlijke nieuwe wereld is geen toekomstfantasie. Jokohama, New York, overal is de overgang onverwacht snel gegaan. Toen lege portemonnees bij de kassa tot problemen leidden, gaf het monster de pinpas. Opeens was geld onbeperkt beschikbaar. Uitgeven ging makkelijker. Meer verdienen werd noodzaak en betekende langer werken of extra cursussen. Voor boodschappen doen was weinig tijd. Het monster verruimde de openingstijden van winkels. Iedereen moest nu meer werken. Werk, cursussen en boodschappen liepen door elkaar heen. Er was onregelmatiger tijd voor vrienden en gezin. Het monster gaf de mobiele telefoon, email, linked-in, skype en blog’s. Op internet was eindeloos veel informatie te vinden en was alles te koop. Het monster gaf steeds meer. De weg kwijt in het verkeer? Daarvoor kwam de routeplanner. Tijd over? Het monster gaf vermaak met online spellen en steeds meer online televisie. Spullen verkopen? Het monster gaf Ebay.
Met onbeperkte mogelijkheden palmde het monster langzaam iedereen in. Lage kosten, meer gemak, meer plezier. Niemand las de kleine lettertjes: “… toenemende afhankelijkheid en het ontbreken van een terugweg …”. Bankkantoren, verkeersborden en telefooncellen verdwenen. Boeken werden bestanden, die mensen samen met foto’s en alle andere digitale informatie bewaarden in de cloud.
Grenzenloze mogelijkheden, maar steeds meer abonnementskosten. Vanwege ontoereikend saldo blokkeerde het monster je persoonlijke metrocode. Je wilde naar je gezin, maar eindigde in een internetcafé.
